Omhoog

Het vermogen dat je kunt leveren tijdens een klim is afhankelijk van de conditie. In het begin van de vakantie is dat beduidend minder dan als je al een week of wat op pad bent.  Een wat vlakkere aanloop van een paar dagen voor dat je bij het hooggebergte aankomt is dan ook verstandig. Bovendien heeft je lichaam meestal wat tijd nodig om om te schakelen naar het fietsregime van 6000+ calorien per dag. 
Want fietsen maakt hongerig, en klimmen helemaal. Zorg er dus voor dat je voldoende brandstof bij je hebt alvorens aan de klim te beginnen. De beklimming van de grote cols in de alpen kan maar zo 4 uur duren, en in die tijd kom je maar weinig bakkers tegen. 

Klimmen is een overwinning op jezelf, en bovendien mag je aan de andere kant van de berg weer naar beneden racen.  Als je in het rood fietst heb je weinig aan deze positieve gedachte, en bovendien zie je dan niets van de omgeving. Plezierig klimmen doe je dus met submaximale intensiteit vanuit het zadel met de handjes bovenop het stuur of de remgrepen. Staand klimmen is vermoeiender en doe je alleen om kleine stukjes te overbruggen of om de rug te strekken. Te ver omhoog kijken doet veel mensen de moed in de schoenen zinken. Beter is het om af en toe eens een blik achteruit te werpen. Dan zie je dat je toch al heel wat geklommen hebt, en dat is een stuk motiverender.
Doe het in het begin van de klim rustig aan. In eigen tempo kom je sneller boven dan wanneer je je gek laat maken door mee te rijden met snellere klimmers. Bovendien kom je 'snellere klimmers' voor de top vaak nog wel een keer tegen ;-) . Ook blijkt vaak dat als je denkt dat je boven bent er nog een klim komt. Ben je met een groep, spreek dan af dat je boven op elkaar wacht. En degene die als laatste boven komt wil vast ook wel even 10 minuten van het uitzicht genieten voor er weer vertrokken wordt. (kijk niet raar op als na de opmerking "we zijn compleet, we kunnen weer vertrekken" blijkt dat er boven op een berg keuze is uit twee afdalingen!)

Probeer bij voorkeur niet in een klim te stoppen, want het daarna weer op gang komen kost veel inspanning. Als je boven op de bult of in het begin van de afdaling een sanitaire stop plant, kom je veel makkelijker weer op gang. Bij hele lange afdalingen is boven stoppen ook een goede gelegenheid om een extra laag kleding aan te trekken om te voorkomen dat je in de afdaling te ver afkoelt. Stop je toch op een steile klim, dan is het niet raar om eerst een stukje te lopen alvorens je weer op de fiets klimt. Denk ook na over waar je precies pauzeert: hou rekening met het andere verkeer en bezet niet de logische nooduitgang in een bocht etc

Op een steile helling weer wegkomen is trouwens een hele kunst, hoewel het met tweezijdige klikpedalen een stuk makkelijker geworden is dan vroeger, toen je de toeclip weer terug moest zien te vinden. Na één trap staat de fiets al weer stil, en als je dan niet het andere pedaal gevonden hebt voor de volgende trap kun je weer een voet aan de grond zetten. Is de weg breed en rustig genoeg, dan kun je makkelijker dwars op de weg wegrijden, of zelfs een klein stukje dalen. Als je de pedalen gevonden hebt (en de goede versnelling)  sla je weer de goede richting in.
 

Schakelen 

Bij dit vele schakelen komen de verschillen tussen de vele schakelhandels naar voren. Bij buis- en bar-end verstellers kun je met een klap de derailleurs van de ene uiterste naar de andere uiterste stand schakelen. Bij STI schakel je maximaal drie kransjes per slag van de schakelgreep, en moet je dus als de fiets stilvalt een paar keer ratelen om achter te schakelen. Het zelfde geldt voor Campagnolo Ergopower, waar je vooral met de voorderailleur aardig druk kunt zijn als de ketting van buiten naar het binnenblad moet worden gepompt.

Voor alle derailleursystemen geldt dat je op tijd terug moet schakelen. Hoe langzamer je traptempo hoe moeilijker de derailleur schakelt, en als je geen vaart meer hebt val je ook makkelijker om. Schakel dus tijdig terug voor het echt nodig is als je nog een aanvaardbaar traptempo hebt. Wat ook helpt is gebruik te maken van het terrein, even een iets vlakker stuk weg uitzoeken maakt het schakelen ook makkelijker  .

 

Remmen

De beste tactiek naar beneden is genieten en zo hard mogelijk. Ga voor iedere haarspeld rechtop zitten, en rem gedecideerd met beide remmen hard af. Rol zonder te remmen de bocht door en laat de remmen en velgen op het rechte stuk weer lekker afkoelen. Zo af en toe flink remmen levert lagere velgtemperaturen op dan continu een beetje, en je krijgt er ook niet zo'n kramp van in je vingers. Dat laatste krijg je wel als de helling zo extreem stijl is, dat je de fiets niet meer tussen de haarspelden kunt laten rollen, bv bij 1:3 naar beneden. Rij dan zo langzaam mogelijk, dan blijven de velgen nog relatief koel. De meeste warmte produceer je als je niet al te hard naar beneden gaat, maar wel voortdurend remt: dan produceer je veel warmte, en heb je weinig tijd om het weer kwijt te raken. Dan kunne de remmen wel oververhit raken. Vergeet ook alle 70-er jaren 'wereld op wielen'  folklore van pompend remmen. Remmen doe je met gevoel en verstand (om aan de goede kans van de grens te blijven) en met pompend remmen heb je geen idee meer wat er gebeurd. Dus gedecideerd remmen en dan weer een afkoelingsperiode.
 

Lijnen

Shimmy

• zorg voor stijve en ronde wielen. In het algemeen zijn dat dus wielen met veel spaken, een stijve velg en veel spaakspanning, en zet de uitvalassen ook echt vast. Een slap frame met dunne staande achtervorken of een zwabberde bagagedrager zijn ook geen goede ideeen,
• Laad bij veel bagage niet alles achter- en bovenop, maar verdeel de last ook over een meedraaiende voordrager,
• Let er op dat de banden goed op spanning zijn, experimenteer eventueel met een bredere (=hogere) voorband. Je verandert dan de demping en de balhoofdshoek,
• Heb je een verende zadelpen met speling probeer dan eens een vaste.
• Maak jezelf één met de fiets in een snelle afdaling, en relax.